Asioka, Ashoka (Saraca indica i Saraca asoka) – 2 blisko spokrewnione gatunki (być może zresztą jest to ten sam gatunek) drzewa z rodziny bobowatych o czerwonych kwiatach. Zostało tak nazwane zapewne na pamiątkę dekretu cesarza, w którym nakazał on sadzić drzewa wzdłuż traktów handlowych.

Znaczenie w hinduizmie

* Często występuje w literaturze indyjskiej jako symbol miłości. Uważa się, że bóg miłości Kama wciela się w jego kwiaty. Kobiety modlą się w jego cieniu o potomstwo. Dawne legendy mówiły, że drzewo obsypuje się bujnym kwieciem, gdy zbliży się do niego piękna dziewczyna. W czasie święta Asioka – asztami, ustanowionego na cześć Wisznu, które ma miejsce na przełomie kwietnia i maja, wierni zwykli pić czystą wodę, do której wrzuca się kwiaty tego drzewa.

* Teksty tantry hinduistycznej, wymieniają drzewo Ashoka jonisha jako jedno z pięciu , które tradycyjnie wymagane są w munda sadhana ( miejscu wykonywania sadhany ). Śri M. w Sri Sri Ramakryshna Kathamryta ( ang. The Gospel of Sri Ramakrishna ) – antologii nauk Śri Ramakryszny Paramahansy, zamieścił pouczenie , że dopuszczalne jest zastąpienie drzewa aśoka przez drzewo nim ( Miodla indyjska, Azadirachta indica )[3] .

Znaczenie w dźinizmie

Według tradycji dźinijskiej guru Mahawira doznał wyzwolenia, siedząc w cieniu drzewa asioka.

Buddyjska legenda

Na południowym podgórzu Himalajów, wzdłuż rzeki Rohini zamieszkiwał ród Siakjów. Ich król Siuddhodana Gautama założył w Kapilawastu stolicę i wybudował tam wielki zamek. Król rządził mądrze, a lud go chwalił. Królowa miała na imię Maja. Ojciec jej był władcą sąsiedniej prowincji tego samego rodu Siakjów i wujem jej męża.

Przez lat dwadzieścia byli oni bezdzietni. Ale pewnej nocy Królowa miała dziwny sen. Widziała białego słonia, który przez prawy jej bok wszedł do łona. I stała się Królowa brzemienną. Król i lud z nadzieją oczekiwali narodzin królewskiego dziecięcia. Królowa aby rodzić, według zwyczaju wracała do swych rodziców. W czasie drogi zatrzymała się aby odpocząć w ogrodzie Lumbini. Świeciło piękne, wiosenne słońce.

Wszędzie wokół niej kwitły drzewa Asioka. W zachwycie wyciągnęła Królowa prawą rękę, aby ułamać gałązkę. Kiedy to uczyniła, narodził się Książę. Wszyscy wyrażali szczerą radość z chwały Królowej i książęcego dziecięcia. Niebo i ziemia weseliły się. Pamiętny ten dzień był ósmym dniem kwietnia.

Radość Króla była ogromna. Dziecko nazwał Siddhartha, co znaczy „Spełnienie Wszystkich Marzeń”.